ECTS
Katalog kursów ECTS
Szczegóły kursu
Kod kursu: OŹES10052o13Rok / Semestr: 2013/2014 zimowy
Nazwa: Public relations (zarządzanie marką i informacją)
Kierunek: Odnawialne Źródła Energii i Gospodarka Odpadami
Typ studiów: I st. - inżynierskie
Rodzaj kursu: Obligatoryjny
Semestr studiow: 3
Punkty ECTS: 1
Formy kształcenia (wykłady / ćwiczenia / inne): 30 / 0 / 0
Prowadzący: dr Agnieszka Piasecka
Język: polski
Efekty kształcenia: Po ukończeniu kursu, student/studentka wykazuje się znajomością public relations. Artykułuje w spójny sposób zdobytą wiedzę z zakresu public relations. Wykazuje się rozumieniem oraz umiejętnością stosowania metod i technik public relations. Wiedza: Student/studentka rozpoznaje podstawy teoretyczne public relations. Definiuje, jakie zachowania świadczą o profesjonalizmie działań PR. Potrafi zaprezentować ewolucję rozwoju pojęcia public relations. Porównuje korzyści wynikające ze stosowania poszczególnych metod i technik PR oraz wskazuje różnice pomiędzy nimi. Wyjaśnia następstwa podejmowanych działań public relations. Analizuje i porównuje relacje pomiędzy elementami strategii public relations. Tworzy plany działania, proponuje zestawy alternatywnych działań. Proponuje pisemne lub ustne rozwiązania problemów prezentowanych w ramach case studies. Ocenia rolę public relations w kreowaniu relacji z otoczeniem wewnętrznym i zewnętrznym. Tworzy unikalną strategię komunikacji z audytorium i publicznością. Umiejętności: Student/studentka używa rozmaite metody public relations. Posługuje się technikami public relations, zarówno w wymiarze kreowania własnego wizerunku (personal branding), jak również – funkcjonowania firmy/organizacji/instytucji. Dokonuje dokładne pomiary efektywności działań public relations wybraną techniką. Stosuje podstawowe regulacje prawne prawne (podstawy prawa prasowego i autorskiego) w praktyce działań PR. Demonstruje wybrane techniki komunikowania, w tym podstawy doboru komunikacji graficznej. Przedstawia efektywną prezentację w trakcie konferencji prasowej oraz konstruuje podstawowy komunikat medialny. Buduje i proponuje plan wdrożenia komunikacji w sytuacji kryzysowej. Tworzy innowacyjną strategię wizerunkową organizacji.
Kompetencje: Student/ studentka deklaruje chęć otrzymywania informacji z zakresu public relations i aktywnie uczestniczy we własnym procesie uczenia się. Podkreśla rolę wartości uniwersalnych oraz określa wartość informacji. Akceptuje istniejące standardy etyczne w obszarze public relations. Docenia rolę poufności i zaufania wzajemnego w profesjonalnej obsłudze PR. Potrafi dokonać zestawienia różnych wartości, informacji i pomysłów, lokując je we własnym schemacie aksjologiczno-poznawczym. Potrafi pracować w zespole, przyjmując role osoby odpowiedzialnej za końcowy wynik pracy oraz jako wykonawca powierzonego zadania. Aktywnie uczestniczy w dyskusji z kolegami nauczycielem akademickim.
Wymagania wstępne: Nauki humanistyczne wg 5 poziomu deskryptorów KRK (poziom szkoły średniej). Pożądane – ukończone kursy z zakresu zarządzania i/lub komunikowania.
Treści kształcenia: Wykład 1-2: Znaczenie społeczne i kierunki rozwoju public relations w systemie demokratycznym. Modele teoretyczne oraz fazy procesu public relations; Wykład 3-5: Media relations; Wykład 6: Komunikacja wewnętrzna w organizacji; Wykład 7: Kreowanie stosunków z otoczeniem lokalnym; Wykład 8: Komunikacja międzykulturowa; Wykład 9: Nowoczesne formy komunikowania w reagowaniu na sytuację kryzysową; Wykład 10: Społeczności internetowe jako wyzwanie dla PR; Wykład 11: Koncepcje CSR (Corporate Social Responsibility); Wykład 12: Kreowanie marki. Elementy wizualne, materiały fotograficzne i druk w PR; Wykład 13: Ocena efektywności działań public relations. Monitoring mediów a prawo autorskie; Wykład 14: Personal branding; Wykład 15: Wybrane aspekty prawne public relations (prawo prasowe i autorskie).
Literatura: Altkorn J., Strategia marki, PWE, Warszawa 2001. Black S., Public relations, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 1998. Bralczyk J., Język na sprzedaż, PIW, Warszawa 1996. Budzyński W., Wizerunek firmy. Kreowanie, zarządzanie, efekty, Wydawnictwo Poltext, Warszawa 2003. Edwards H., Day D., Kreowanie marek z pasją, Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2006. Fleischer M., Corporate Identity i Public Relations, Wyd. Dolnośląska Szkoła Wyższa Edukacji TWP, Wrocław 2003. Goban-Klas T., Kadragic A., Czarnowski P., Public relations, czyli promocja reputacji, Wydawnictwo Rzeczpospolita Businessman Book, Warszawa 2001. Łebkowski M., E-wizerunek. Internet jako narzędzie kreowania image'u w biznesie, Wydawnictwo Onepress, Helion, Gliwice 2009. Olędzki J. (red.), Public relations w komunikowaniu społecznym i marketingu, ASPRA-JR, Warszawa 2010. Olędzki J., Tworzydło D. (red.), Public relations. Znaczenie społeczne i kierunki rozwoju, PWN, Warszawa 2006. Patterson K., Grenny J., Maxfield D., McMillan R.N, Switzler A., Sztuka wywierania wpływu. Jak wprowadzić dowolną zmianę, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2009. Ries A., Ries L., Pochodzenie marek, Wydawnictwo Onepress, Helion, Gliwice 2005. Seitel F., Public relations w praktyce, Wydawnictwo Felberg SJA, Warszawa 2003. Tabernacka M., Szadok-Bratuń A., Public relations w sferze publicznej. Wizerunek i komunikacja, Warszawa 2012, Wolters Kluwer Polska – LEX. Wojcik K., Public Relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem, Wydawnictwo Placet, Warszawa 2005.
Metody oceny: Końcowa ocena z wykładów stanowi składową punktacji w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych. Jej elementami są: aktywność studenta na zajęciach – 45% (wiedza merytoryczna wynikająca z zapoznania się studenta z literaturą przedmiotu, odzwierciedlająca się w jego udziale w dyskusjach tematycznych), przygotowanie zespołowego projektu strategii wizerunkowej – 45% (jako forma sprawdzenia umiejętności zdobytych podczas prezentowanych na zajęciach case studies), kompetencje społeczne
Uwagi: Możliwość prowadzenia zajęć indywidualnych w formie tutoringu dla max 5 studentów, którzy zadeklarują swój systematyczny udział w tutorialach (tutoring stanowi alternatywę zaliczeniową dla przedmiotu i będzie stosowany tylko w przypadku utworzenia się, zgodnej z wymogami uczelnianymi, grupy fakultatywnej dla przedmiotu).