Lista kursów

English version

Kod kursu: IGN10646o13
Rok / Semestr: 2013/2014 letni
Nazwa: Układy odniesienia i osnowy geodezyjne
Kierunek: Geodezja i Kartografia
Typ studiów: I st. - inżynierskie
Rodzaj kursu: Obligatoryjny
Semestr studiow: 4
Punkty ECTS: 4
Formy kształcenia (wykłady / ćwiczenia / inne): 9 / 18 / 0
Prowadzący: dr hab. inż. Jarosław Bosy, prof. nadzw.
Język: polski


Efekty kształcenia: Wiedza: Zna podstawy teoretyczne oraz ma umiejętności praktyczne dotyczące systemów odniesienia i ich realizacji w geodezji. W szczególności zna relacje między systemem odniesienia: globalnym ITRS i regionalnym (krajowym) ETRS89. Zna elementy państwowego systemu odniesień przestrzennych i relacje między nimi. Zna metody realizacji układu odniesienia przez geodezyjne osnowy poziome, wysokościowe i wielofunkcyjne. Umiejętności Potrafi przeliczać współrzędne i prędkości między realizacjami systemu ITRS oraz ETRS. Potrafi w sposób optymalny przeliczać dane między elementami składowymi państwowego systemu odniesień przestrzennych. Potrafi samodzielnie zaprojektować osnowę szczegółową realizowaną techniką klasyczną i kombinowaną. Potrafi wyrównać szczegółową osnowę poziomą i wysokościową. Kompetencje społeczne ( postawy ): Ma świadomość potrzeby doboru odpowiedniej metody i narzędzi programistycznych do przetwarzanych danych. Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego zadania inżynierskiego.

Kompetencje:

Wymagania wstępne: Geodezyjne Pomiary Szczegółowe 1 i 2

Treści kształcenia: Ziemski system i układ odniesienia. Europejski system odniesienia ETRS i jego realizacje. Państwowy system odniesień przestrzennych w Polsce. Osnowa geodezyjna jako praktyczna realizacja układu odniesień przestrzennych w Polsce. Tendencje rozwojowe w systemach i układach odniesień przestrzennych.

Literatura: 1. Czarnecki K., Geodezja współczesna w zarysie. Wiedza i Życie, wydanie 2. Warszawa 2010.
2. Kryński J. ed., Nowe obowiązujące niebieskie i ziemskie systemy i układy odniesieenia oraz ich wzajemne relacje. Instytut Geodezji i Kartografii, Seria Monograficzna nr 10, Warszawa 2004.
3. Geodezja wyższa i astronomia geodezyjna – zadania i przykłady: Rozdziały I-III, PWN, Warszawa 1983.
4. Wytyczne Techniczne G–1.10, Formuły odwzorowawcze i parametry układów współrzędnych, GUGIK Warszawa 2001.
5. Projekt nowelizacji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r. w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych (Dz. U. Nr 70, poz. 821).
6. Projekt rozporządzenia w sprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych.
7. Instrukcja techniczna G-2 Szczegółowa pozioma i wysokościowa osnowa geodezyjna i przeliczenia współrzędnych między układami. Wydanie piąte zmienione, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2001
8. Rozporządzenie Ministra SWiA z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do PZGiK (Dz. U. 263, poz. 1572)


Metody oceny: wykonanie i zaliczenie czterech projektów i egzamin pisemny.

Uwagi: