Lista kursów

English version

Kod kursu: IGS10784o15
Rok / Semestr: 2015/2016 letni
Nazwa: Geodezja wyższa
Kierunek: Geodezja i Kartografia
Typ studiów: I st. - inżynierskie
Rodzaj kursu: Obligatoryjny
Semestr studiow: 4
Punkty ECTS: 6
Formy kształcenia (wykłady / ćwiczenia / inne): 30 / 30 / 0
Prowadzący: dr Krzysztof Sośnica
Język: polski / angielski
The course in English will be available if a minimum of 6 students sign up for a group. If fewer than 6 students sign up for the group, the course will be available in Polish with the possibility of individual support in English.

Efekty kształcenia: Wiedza: Ma wiedze niezbędną do rozwiązania podstawowych zadań geodezyjnych na fizycznej powierzchni Ziemi odnoszonych do powierzchni kuli i elipsoidy. Zna podstawowe układy współrzędnych przestrzennych, a w tym układy astronomiczne i ich rolę w opracowaniu pomiarów szerokości, długości i azymutu astronomicznego. Student zna zasady zakładania i klasyfikację osnów geodezyjnych oraz posiada wiedzę na temat zniekształceń w odwzorowaniach kartograficznych. Umiejętności: Potrafi rozwiązywać zadania dotyczące trójkąta geodezyjnego oraz dokonywać transformacji współrzędnych pomiędzy układami. Potrafi zastosować wzory trygonometrii sferycznej do rozwiązywania zadań astronomii geodezyjnej, a w tym obliczyć azymut, szerokość i długość astronomiczną z wykorzystaniem rachuby czasu. Kompetencje społeczne: Potrafi współpracować w zespole. Rozumie potrzebę pogłębiania wiedzy z zakresu zakładania osnów geodezyjnych i pomiarów podstawowych.

Kompetencje:

Wymagania wstępne: matematyka, fizyka, geodezyjne pomiary szczegółowe

Treści kształcenia: Niebieskie i ziemskie systemy i układy odniesienia: barycentryczny niebieski system odniesienia BCRS, rachuba czasu, geocentryczny niebieski system odniesienia GCRS, niebieski pośredni system odniesienia CIRS, Ziemski pośredni system odniesienia TIRS, teoria obrotu figury Ziemi, międzynarodowy ziemski system odniesienia ITRS, międzynarodowy ziemski układ odniesienia ITRF, europejski ziemski układ odniesienia ETRF, krajowy system ASG-EUPOS, geodezyjny system odniesienia GRS80, światowy system geodezyjny WGS84. Geometria kuli i elipsoidy, stałe elipsoidy ziemskiej, geodezyjny i kartezjański układ współrzędnych, trójkąt geodezyjny, przekroje normalne, linie geodezyjne, długość łuku południka i równoleżnika. Obliczanie współrzędnych i azymutu po łuku ortodromicznym. Układy współrzędnych astronomicznych, trójkąt paralaktyczny, metody wyznaczenia długości, szerokości i azymutu astronomicznego, odzworowania kartograficzne, klasyfikacja odwzorowań, państwowy system odniesień przestrzennych, osnowy geodezyjne.

Literatura: Altamini Z., Collilieux X. (Ed.), (2013) Reference Frames for Applications in Geosciences. Springer. Biernacki F. (1973) Podstawy teorii odwzorowań kartograficznych. PWN Warszawa. Czarnecki K. (1994) Geodezja współczesna w zarysie. Wiedza i Życie, Warszawa. Deakin R.E., Hunter M.N. (2010 a) Geometric Geodesy. Part A. School of Mathematical and Geospatial Sciences RMIT University, Melbourne. Deakin R.E., Hunter M.N. (2010 b) Geometric Geodesy. Part B. School of Mathematical and Geospatial Sciences RMIT University, Melbourne. Drewes H. (Ed.), (2009) Geodetic Reference Frames. Springer. Geodezja Wyzsza i Astronomia Geodezyjna (1981). Praca zbiorowa pod red. R.Hlibowickiego, PWN Warszawa-Wrocław. Hooijberg M. (2008) Geometrical geodesy. Using Information and Computr Technology. Springer. Hotine M. (1969) Mathematical geodesy. ESSA Monograph 2. Jakeli Ch. (2006) Geometric Reference Systems in Geodesy. Division of Geodesy and Geospatial Sciences, Ohio State University. Kadaj R. (2001) Wytyczne techniczne G-1.10. Formuły odwzorowawcze i parametry układów współrzędnych. Główny Geodeta Kraju, GUGIK, Warszawa. Kowalewsky J., Mueller I.I., Kolaczek B. (1989) Reference Frames in Astronomy and Geophysics. Kluwer Academic Publischers Krzywicka-Blum E. (1969) Zarys kartografii, WSR Wrocław. Łomnicki A. (1956), Kartografia matematyczna, PWN Warszawa. Osada E. (2014) Geodezyjne układy odniesienia. UxLan Wrocław. Osada E. Osnowy geodezyjne. UxLan Wrocław. Plag H.P., Pearlman M. (Ed.), (2009) Global Geodetic Observing System. Springer. Torge W., Muller J. (2012) Geodesy. DE GRUYTER. Ustawa o infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz. U. z 2010 r. Nr 76, poz.489), Rozporządzenie RM w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych (Dz.U. z 14.11.2012, poz. 1247), Rozporządzenie MAiC w sprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 352)

Metody oceny: zaliczenie ćwiczeń obliczeniowych i seminaryjnych (kolokwia i kartkówki), terminowe oddawanie sprawozdań, zaliczenie egzaminu końcowego

Uwagi: