ECTS
Katalog kursów ECTS
Szczegóły kursu
Kod kursu: IAS10061o13Rok / Semestr: 2013/2014 zimowy
Nazwa: Historia sztuki ogrodowej I
Kierunek: Architektura Krajobrazu
Typ studiów: I st. - inżynierskie
Rodzaj kursu: Obligatoryjny
Semestr studiow: 5
Punkty ECTS: 2
Formy kształcenia (wykłady / ćwiczenia / inne): 30 / 0 / 0
Prowadzący:
Język: polski
Efekty kształcenia: Student po ukończeniu kursu: - zna dawne i współczesne tendencje i konwencje stylowe, schematy kompozycyjne, małą architekturę itd. w kształtowaniu ogrodów, przestrzeni publicznych i krajobrazu; - rozumie ich uwarunkowania kulturowe i filozoficzne; - rozumie związek między sztuką a sztuką ogrodową czyli traktuje ogród, park, krajobraz jako „tekst kultury”; - umie scharakteryzować formy, funkcje i treści w sztuce ogrodowej kolejnych epok stylowych; - umie nazwać i scharakteryzować elementy historycznych ogrodów; - wie jakimi metodami analizować historyczne i współczesne założenia ogrodowe, parkowe, krajobrazowe, ich funkcje, formy oraz treści ideowe; - potrafi praktycznie zastosować zdobytą wiedzę w: komponowaniu współczesnych założeń, datowaniu i interpretacji założeń historycznych; w analizowaniu historycznego kontekstu we współczesnej przestrzeni miejskiej i w krajobrazie wiejskim; w sporządzaniu koncepcji rewaloryzacji parków i ogrodów oraz rewaloryzacji krajobrazu otwartego; w kształtowaniu własnej indywidualnej postawy twórczej.
Kompetencje:
Wymagania wstępne:
Treści kształcenia: Wstęp do przedmiotu; cel, przydatność i metodologia historii sztuki ogrodowej; ogród, park, krajobraz jako struktura – kompozycja i jej sens semantyczny czyli ogród jako obraz kultury i światopoglądu epoki. Ogród prywatny a przestrzenie publiczne – istota różnicy. Ogród i drzewo jako archetyp. Ogród a sacrum. Ewolucja koncepcji Natury i sztuki a ewolucja ogrodu – sygnalny przegląd tendencji i zjawisk od starożytności do czasów współczesnych. Miejsce sztuki ogrodowej w historii sztuki – w ujęciu historycznym. Cywilizacje antyku: kształtowanie przestrzeni a filozoficzna koncepcja Natury. Ogrody starożytnego Egiptu i Mezopotamii, Grecji i Rzymu. Znaczenie dorobku antycznego. Kultura średniowiecza: koncepcja ładu transcendentnego a ład przestrzeni. Ogrody średniowieczne w kręgu cywilizacji islamu i chrześcijaństwa. Współczesne interpretacje ogrodu średniowiecznego, współczesne ogrody islamskie. Kultura europejskiego Odrodzenia: filozoficzne podstawy wizji ogrodu i krajobrazu w Italii XV-XVI w. Ogród nurtu klasycznego i manierystycznego w dobie renesansu we Włoszech – struktura całości i szczegółu, jej sens ideowy. Ewolucja formuły włoskiej we Francji w XVI i XVII w. Ogród jako wizja kartezjańskiego ładu Natury i inne treści na przykładzie Vaux-le-Vicomte. Założenie wersalskie i jego konteksty. Przemiany kulturowe XVIII-wiecznej Francji a francuski ogród rokokowy – idee i formy. Egzotyczność w kulturze europejskiej, motywy orientalne w kontekście Natury i ogrodu. Wzorzec i jego percepcja: ogród chiński (uwarunkowania filozoficzne, formy, ewolucja) w oczach Europejczyków. Tradycja antyczna i rodzimość w ogrodach XVI-XVIII w. Europie zaalpejskiej – przemiany koncepcji ogrodu, parku i krajobrazu na gruncie środkowoeuropejskim (kraje niemieckie, monarchia czeska, Rzeczpospolita). Ogrody na Śląsku – historia przemian. Tradycja „ogrodu renesansowego” i „ogrodu barokowego” we współczesnej teorii i praktyce sztuki ogrodowej. Rekonstrukcje ogrodów historycznych – interpretacje wzorca, sposoby stylizacji. Ogród krajobrazowy w Anglii w 1 połowie XVIII w. – geneza, źródła ideowe i estetyczne, ewolucja form. Ogród krajobrazowy w Anglii w 2 połowie XVIII w. i początku XIX w. na tle ewolucji koncepcji estetycznych. Ornamental farm i emparkment a kształtowanie krajobrazu; sens użytkowy brytyjskich założeń krajobrazowych. Sztuka ogrodowa w Anglii w XIX w. – idee, tendencje, style. Neoromantyczny ferment kulturowy a idea ogrodu. Sztuka ogrodowa w Anglii doby neoromantyzmu – nurt naturalistyczny i wernakularny. The wild garden i Arts and Crafts Garden jako fundament współczesnej koncepcji ogrodu. Wzorce orientalne w dobie wczesnego modernizmu. Ogród japoński – uwarunkowania filozoficzne, zasady kompozycyjne, przemiany form.
Literatura: Bogdanowski J., Polskie ogrody ozdobne. Historia i problemy rewaloryzacji, Warszawa, 2008. Charageat M., Sztuka ogrodów. Warszawa, 1978. Chojecka E. (red.), Sztuka i natura. Materiały XXXVIII Sesji naukowej Stowarzyszenia Historyków Sztuki przeprowadzonej 23-25 listopada 1989 roku w Katowicach. Katowice, 1991. Ciołek G., Ogrody polskie. Warszawa, 1954. Gothein M. L., Geschichte der Gartenkunst. t. 1-2, Jena, 1914. Hennebo D. (red.), Gartendenkmalpflege. Grundlagen der Erhaltung historischer Gärten und Grünanlagen. Stuttgart, 1985. Hobhouse P., Historia ogrodów, Warszawa, 2005. Irrgang W, Bemerkenswerte Parkanlagen in Schlesien. Dortmund, 1987. Jagiełło-Kołaczyk M., Wrocławskie établissements. Historia i architektura. Wrocław, 2000. Jankowski E., Dzieje ogrodnictwa, t. 1-2, Kraków, 1938. Kluckert E., Gartenkunst in Europa. Von der Antike bis zur Gegenwart. Köln, 2000. Lichaczow D., Poezja ogrodów. O semantyce stylów ogrodowoparkowych. Wrocław-Warszawa-Kraków, 1991. Majdecki L., Historia ogrodów. Warszawa 1978 (i późniejsze wydania). Majdecki L., Ochrona i konserwacja zabytkowych załoŜeń ogrodowych. Warszawa, 1993. Mosser M., Teyssot G. (red.): Die Gartenkunst des Abendlandes. Von der Renaissance bis zur Gegenwart. Stuttgart, 1993 (i inne wydania). Quest-Ritson Ch., The English Garden. A Social History. Penguin Books 2003. Siewniak M., Mitkowska A., Tezaurus sztuki ogrodowej, Warszawa, 1998. Szafrańska M. (red.), Ogród. Forma – symbol – marzenie. Warszawa, 1999. M. Szafrańska M. (oprac), Ogród polski w XIX wieku. Antologia tekstów. (Studia i Materiały Ośrodka Ochrony Zabytkowego Krajobrazu, Ogrody nr 3 (9). Warszawa, 1988. „Die Gartenkunst” [nowa seria], R. 1 – 20 (1989-2009) „Studia i Materiały Ośrodka Ochrony Zabytkowego Krajobrazu” (serie: Ogrody i Krajobrazy)
Metody oceny: zaliczenie wykładu
Uwagi: BRAK KARTY PRZEDMIOTU W JĘZYKU ANGIELSKIM