Lista kursów

English version

Kod kursu: RRSN10329f16
Rok / Semestr: 2016/2017 zimowy
Nazwa: Diagnostyka chorób i szkodników roślin uprawnych
Kierunek: Rolnictwo
Typ studiów: I st. - inżynierskie
Rodzaj kursu: Fakultatywny
Semestr studiow: 7
Punkty ECTS: 2
Formy kształcenia (wykłady / ćwiczenia / inne): 9 / 9 / 0
Prowadzący: dr hab. Zdzisław Klukowski, prof. nadzw.; dr hab. Elżbieta Pląskowska, prof. nadzw.
Język: polski


Efekty kształcenia: Wiedza: Student nabywa teoretyczne i praktyczne wiadomości na temat symptomatologii, etiologii patogenów oraz morfologii i podstaw bionomii szkodników. Zbiera wiadomości na temat diagnostyki różnych grup roślinach uprawnych. Nabywa umiejętności diagnozowania i oceny zagrożeń roślin uprawnych przez patogeny i szkodniki. Umiejętności: Student nabywa umiejętność diagnozowania chorób i szkodników roślin uprawnych. Zna metody diagnostyczne i potrafi się nimi posługiwać. Potrafi ustalać progi zagrożenia przez szkodniki i choroby.

Kompetencje: Kompetencje społeczne: Student wykazuje zrozumienie zjawisk zachodzących w roślinie pod wpływem pasożytowania patogenów i żerowania szkodników. Organizuje i prowadzi badania w zespole. Docenia potrzebę i konieczność samodoskonalenia i dokształcania. Diagnozuje choroby roślin uprawnych i szkodniki. Zna zasady prawidłowego pobierania prób polowych oraz pracy w laboratorium i przestrzega przepisów BHP. Przestrzega zasad Dobrej Praktyki Rolniczej.

Wymagania wstępne: Botanika, Zoologia, Fizjologia roślin, Entomologia, Szczegółowa Uprawa Roślin, Ogólna uprawa roli i roślin.

Treści kształcenia: Nauka diagnozowania chorób powodowanych przez wirusy, bakterie i grzyby oraz czynniki abiotyczne. Poznanie metod diagnostycznych stosowanych w pracowniach mikologicznych. Samodzielne podejmowanie decyzji o ograniczaniu nasilenia występowania patogenów w różnych uprawach polowych oraz magazynach i przechowalniach płodów rolnych, korzystając z poznanych metod ochrony roślin. Diagnozowanie uszkodzeń roślin powodowanych przez organizmy szkodliwe (owady, pajęczaki, nicienie, ślimaki, gryzonie i inne) oraz czynniki abiotyczne. Poznanie metod diagnostycznych stosowanych w ochronie roślin. Samodzielne podejmowanie decyzji o ograniczaniu liczebności szkodników występujących w różnych uprawach polowych, ogrodniczych oraz magazynach i przechowalniach płodów rolnych. Dobór właściwej metody ochrony roślin.

Literatura: 1. Agrios G.N., 1999. Plant Pathology, Academic Press London. 2. Boczek J., 2001. Nauka o szkodnikach roślin. PWRiL Warszawa. 3. Borecki Z., 2001. Nauka o chorobach roślin. PWRiL Warszawa. 4. Dent D. Insect Pest Management. C.A.B.I 2000 5. Dettner K., Peters W. Lehrbuch der Entomologie, Spektrum Akademischer Verlag 2010. 6. Ed. Smith I.M., Dunez J., Lelliott R.A., Phillips D.h., Archer S.A.,1988. European Handbook of Plant Diseases. Blackwell Scientific Publications, Oxford, London, Edinburgh. 7. Gillott C. Entomology. Springer 2005 8. Kiraly Z., Klement Z., Solymosy F., Voros J., 1977. Fitopatologia – wybór metod badawczych. PWRiL, Warszawa. 9. Kochman J., Węgorek W., 1997. Ochrona roślin. PWRiL, Warszawa. 10. Kryczyński S., 1981. Materiały do zajęć specjalizacyjnych specjalizacyjnych z fitopatologii. Cz. I. Zasady identyfikacji wirusów roślinnych. Wyd. SGGW-AR, Warszawa. 11. Praca zbiorowa, Diagnostyka szkodników roślin i ich wrogów naturalnych. Wydawnictwo SGGW 1994, 1996, 1999, 2001 (IV części). 12. Schollenberger M., 1984. Materiały do zajęć specjalizacyjnych specjalizacyjnych z fitopatologii. Cz. II. Zasady identyfikacji bakterii patogenicznych dla roślin. Wyd. SGGW-AR, Warszawa. 13. Stevenson W.R., Loria R., Franc G.D., Weingartner D.P., 2001. Compendium of Potato Diseases. APS Press, The American Phytopathological Society, St. Paul, Minnesota. 14. Volker H.P., 1988. Krankheiten und schadlinge des rapses Verlag Th. Mann, Gelsenkirchen-Buer. 15. Wiese M.V., 1987. Compendium of wheat diseases. APS Press, The American Phytopathological Society, St. Paul, Minnesota. 16. Zamorski C., 1984. Materiały do zajęć specjalizacyjnych specjalizacyjnych z fitopatologii. Cz. III. Zasady identyfikacji grzybów patogenicznych dla roślin. Wyd. SGGW-AR, Warszawa

Metody oceny: Wiedza: kolokwia na ćwiczeniach i egzamin pisemny. Umiejętności: obserwacja konsekwencji i spójności działań podczas realizowania zadań w przebiegu ćwiczeń z przedmiotu, ocena wykonanych projektów Kompetencje społeczne: wiedza i treści prezentowane i deklarowane w dyskusjach podczas zajęć, ocena poprawności doboru metod ochrony roślin w odniesieniu do specyfiki miejskich terenów zielonych, ocena dyskusji na zajęciach według skali.

Uwagi: