Lista kursów

English version

Kod kursu: BBS10138f10
Rok / Semestr: 2010/2011 letni
Nazwa: Agrofitosocjologia
Kierunek: Biologia
Typ studiów: I st. - licencjackie
Rodzaj kursu: Fakultatywny
Semestr studiow: 6
Punkty ECTS: 2
Formy kształcenia (wykłady / ćwiczenia / inne): 15 / 15 / 0
Prowadzący: prof. dr hab. Danuta Parylak; dr hab. Piotr Sobkowicz
Język: polski


Efekty kształcenia: Nabycie przez studentów umiejętności rozpoznawania i klasyfikowania podstawowych zespołów roślinnych pól uprawnych. Student poznaje także zmiany agrocenoz (odwracalne i nieodwracalne) będące wynikiem działalności człowieka oraz stosowanych środków produkcji.

Kompetencje: Student będzie potrafił ocenić dany agroekosystem pod względem stopnia jego bioróżnorodności oraz wskazać fitoindykatory warunków siedliskowych i procesów zachodzących w siedlisku. Wiedza z tego zakresu będzie mu przydatna także w procesie kształtowania krajobrazu rolniczego, ochrony środowiska rolniczego, a także wykorzystywania naturalnych mechanizmów zachodzących w biocenozie do kształtowania produkcyjności roślin uprawnych.

Wymagania wstępne: botanika, ekologia

Treści kształcenia: Charakterystyka agroekosystemu na tle ekosystemów naturalnych, jakościowe i ilościowe cechy agrofitocenoz, wzajemne relacje między roślinami uprawnymi a roślinnością towarzyszącą, gatunki wskaźnikowe (fitoindykacja), zależności między komponentami agrocenozy, bioróżnorodność zasiewów mieszanych, gatunki chwastów dominujące na polach uprawnych w Polsce, zapas nasion chwastów w glebie i jego znaczenie w kształtowaniu agrocenozy, uodparnianie się chwastów na herbicydy a zmiany agrofitocenoz.

Literatura: 1. Dierschke H. 1997. Pflanzensoziologie. Ulmer Verlag, Stuttgart. 2. Falińska K. 1996. Ekologia roślin, PWN, Warszawa. 3. Falińska K. 1996. Osobnik, populacja, fitocenoza. PWN. 4. Fukarek F. 1965. Fitosocjologia. PWRiL. 5. Hofmeister H., Grave E. 1986. Lebensraum Acker. Paul Parey, Hamburg, Berlin, 6. Markow M. 1978. Agrofitocenologia. PWRiL, Warszawa, 7. Matuszkiewicz W. 2001. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. PWN, Warszawa. 8. Prończuk, J., 1982 - Podstawy ekologii rolniczej.

Metody oceny: Obowiązkowe zaliczenie ćwiczeń, egzamin pisemny, zasób wiedzy potrzebny do zaliczenia: 60%.

Uwagi: