ECTS
Katalog kursów ECTS

Szczegóły kursu
Kod kursu: IISN20194o12
Rok / Semestr: 2012/2013 zimowy
Nazwa: Melioracje leśne i przeciwerozyjne
Kierunek: Inżynieria Środowiska
Typ studiów: II st. - magisterskie
Rodzaj kursu: Obligatoryjny
Semestr studiow: 3
Punkty ECTS: 5
Formy kształcenia (wykłady / ćwiczenia / inne): 20 / 20 / 0
Prowadzący: dr hab. inż. Romuald Żmuda
Język: polski


Efekty kształcenia: Student nabywa wiedzę teoretyczną i umiejętności praktyczne z zakresu melioracji przeciwerozyjnych i leśnych; zna szczegółowe nazewnictwo erozyjne i melioracji przeciwerozyjnych; zna rolę i znaczenie lasu dla środowiska przyrodniczego, zna czynniki wpływające na powstawanie zespołów leśnych oraz intensywność procesów erozyjnych, zna procesy, zjawiska erozyjne i zabiegi przeciwdziałające erozji gleb, potrafi rozróżnić typy siedliskowe lasów, potrafi przeprowadzić rozpoznanie terenowe na potrzeby melioracji przeciwerozyjnych, potrafi zaprojektować i zastosować w praktyce niezbędne zabiegi przeciwerozyjne i fitomelioracyjne, potrafi dokonać wizualizacji prowadzonych analiz erozyjnych, zna i potrafi zastosować metody rozpoznawania natężenia erozji gleb, potrafi określić wpływ lasu na stosunki hydrologiczne w cieku.

Kompetencje: Ukończenie kursu umożliwia pracę w przedsiębiorstwach i instytucjach zajmujących się gospodarką przestrzenną i architekturą krajobrazu na terenach zurbanizowanych, rolnych i leśnych; umożliwia także pracę w instytucjach uwzględniających w swoich działaniach ochronę środowiska glebowego, a pośrednio ochronę środowiska wodnego, pozwala projektować zabiegi rekultywacyjne na terenach zdegradowanych erozją oraz rekultywację gruntów poprzemysłowych, pozwala zaprojektować zabiegi fitomelioracyjne na zdegradowanych gruntach.

Wymagania wstępne:

Treści kształcenia: Podstawowe pojęcia z zakresu erozji gleb. Odmiany erozji gleb. Czynniki decydujące o natężeniu erozji gleb. Metody rozpoznawania zagrożenia erozyjnego. Potrzeby wprowadzenia zabiegów przeciwerozyjnych. Zabiegi przeciwerozyjne w terenach nizinnych oraz o urozmaiconej rzeźbie terenu. Kierunki i sposoby zagospodarowania wąwozów. Zagrożenia i sposoby przeciwdziałania podpowierzchniowym zjawiskom erozyjnym. Zagrożenia erozyjne w wykonawstwie prac wodno-melioracyjnych. Modelowanie procesów erozyjnych. Ekologia zespołu leśnego. Typy siedliskowe lasów. Mikroklimat lasu. Systemy melioracyjne na obszarach leśnych.

Literatura: Allen P.A., 2000: Procesy kształtujące powierzchnię Ziemi. PWN, Warszawa.
Józefaciuk A., Józefaciuk C., 1996: Mechanizm i wskazówki metodyczne badania procesów erozji. PIOŚ, Bibl. Monitoringu Środ., Warszawa.
Klimaszewski M., 1994: Geomorfologia. PWN, Warszawa. Obmiński Z., 1978: Ekologia lasu, PWN Warszawa.
Prochal P., 1984: Melioracje leśne, Wyd. AR Kraków.
Prochal P., 1987: Podstawy melioracji rolnych. T. 2, rozdz. 11 „Melioracje leśne” i rozdz. 12 „Melioracje przeciwerozyjne”. PWR i L, Warszawa. Stanley S.M., 2000: Historia Ziemi. PWN, Warszawa. Ziemnicki S., 1968: Melioracje przeciwerozyjne. PWR i L, Warszawa. Ziemnicki S., 1978: Erozja wodna. PWR i L, Warszawa. Żarska B., 2005: Ochrona krajobrazu. Wyd. SGGW, Warszawa.


Metody oceny: Obowiązkowe zaliczenie ćwiczeń projektowych, egzamin ustny, minimalny zasób wiedzy do zaliczenia 60%, na ostateczną ocenę z przedmiotu wpływa w 30% zaliczenie ćwiczeń, 20% prace projektowe, 50% egzamin ustny.

Uwagi: